یکی از نکات بسیار مهم در جذب کودکان و نوجوانان به امور معنوی ، دغدغه داشتن مربی است.
هر چه مربی و مدرس دغدغه کار فرهنگی قرآنی داشته باشد بیشتر می تواند در این زمینه فعال و کودکان و نوجوانان، خود به خود به او و کارش جذب می‌شوند. منظور بنده از دغدغه، فرصت گذاشتن و دلسوزی کردن است.
منظور بنده از دغدغه، علاقه مند کردن کودکان و نوجوانان به امور معنوی است. دغدغه داشتن یک اصل است که باید مربی داشته باشد و در ذهن متربی به مرور زمان آن را بکارد تا در آینده نزدیک، متربی مربی شود. مربی که برای رسیدن به پول و مزایا می خواهد نسل جوان را جذب کند هیچگاه نمی‌تواند دلسوز مجموعه و نسل جوان باشد.
مربی که برای رسیدن به پول و مزایا نسل جوان را جذب می کند هیچگاه نمی‌تواند دغدغه قرآن و جذب فعال داشته باشد. مربی باید بداند که کار برای نسل نوجوان و جوان برکت همه جانبه می آورد و یک قانون متافیزیکی و ماورا طبیعه هست نه یک قانون فیزیکی.
